Az önce müzik dinlerken öyle huzurlu hissettim ki! Arkama yaslanıp gözlerimi kapadım. Kendimi müziğe bıraktığım bu anların sonsuza dek sürmesini istedim. Uzunca bir süredir bu derece iyi hissetmemiştim.
Hayat dediğimiz-ve aslında anlamını sonsuz kere abartıp öylece kabul ettiğimiz- şeye öylesine kaptırmışız ki kendimizi, anlardan oluşan bir bütün için o anlardaki kocaman güzellikleri yok sayıyoruz çoğu zaman.
En son ne zaman tanımadığınız birine gülümsediniz?
En son ne zaman bir çocuğun gözlerinin içindeki gülüşü gördünüz?
En son ne zaman bir yere yetişme telaşında olmadan, elleriniz cebinizde ıslık çalarak yürüdünüz?
En son ne zaman yüksek sesle şarkı söylediniz?
En son ne zaman bir banka oturup öylece çevrenizi izlediniz?
En son ne zaman hiç tanımadığınız biriyle derin bir sohbete başladınız?
İşte ilk aklıma gelenler. Unutmamak, hep hatırlamak için yazdım.
Son Eklenenler
Kayıtlar
