Yağmur Yağarken

Yağmur yağıyordu. Sanki kalbi ağlıyordu. Kalbinin ağlamasını yağmurla ilişkilendiren genç adam düşünüyordu. Yağmur, kalbi ağlarken düşünen genç adamın üstüne yağıyordu.

Dün gibiydi daha. Güzel günler. Bitmişti sonunda. Ölümle biteceği hayal edilen güzel günlerdi biten. Asla istenmeyen ama hayatın gerçeği olanlardı yaşananlar. Yazgı denilebilir miydi? İsim koymak saçma.

Yağmur yağıyordu. Sanki kalbi ağlıyordu. Kalbinin ağlamasını yağmurla ilişkilendiren genç adam özlüyordu. Yağmur, kalbi ağlarken özleyen genç adamın üstüne yağıyordu.

Sıcacık bakışlarını, yumuşacık dokunuşlarını özlüyordu. Hayatı boyunca unutamayacağı o çehreyi özlüyordu. Saatler boyu bakabileceği gözleri özlüyordu. Yanındayken zamanı durduranı özlüyordu. Hayatına anlam katanı özlüyordu. Aslında yiten duyguları özlüyordu sadece.

Yağmur yağıyordu. Sanki kalbi ağlıyordu. Kalbinin ağlamasını yağmurla ilişkilendiren genç adam ağlıyordu. Yağmur, kalbi ağlarken ağlayan genç adamın üstüne yağıyordu.

Ağlıyordu geçen zamana. Yıkılan hayallere ağlıyordu. Yiten duygulara. Bağnaz insanlara ağlıyordu. Kendini çağa uyduramamış insanlara. Aslında tek bir insana ağlıyordu. O’na.

Yağmur yağıyordu. Sanki kalbi ağlıyordu. Kalbinin ağlamasını yağmurla ilişkilendiren genç adam soruyordu. Yağmur, kalbi ağlarken soran genç adamın üstüne yağıyordu.

Bu şekilde bitmek zorunda mıydı? Verilen sözlerin karşılığı bu muydu? Tabuları yıkmak elimizde değil miydi? Bu kadar kolay mıydı vazgeçmek?

Yağmur yağıyordu. Sanki kalbi ağlıyordu. Kalbinin ağlamasını yağmurla ilişkilendiren genç adam yürüyordu. Yağmur, kalbi ağlarken yürüyen genç adamın üstüne yağıyordu.

Durdu. Yüzünü denize çevirip batan güneşe baktı. Baktı. Baktı.