Aslında söylenecek çok şey var. Ama gerek kelimelerin boğazımda düğümlenmesinden gerekse Uğur Mumcu'nun çok güzel ifade ettiği duyguları daha güzel ifade edemeyişimden kısa kesiyorum.
Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık. Bir kadın eli değmemişti ellerimiz. bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha. bir gece sabaha karşı, pranga vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına. herkes tanıktır ki korkmadık. İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere.
Asıldık ey halkım, unutma bizi...
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder