Dört Dörtlük Mim

Efendim, sevgili Vladimir, önümüzdeki dört gün son dört gününüz olsa ne yapardınız? diye mimlemiş beni. Zaman kısa, ne yapmak istiyorsam hemen yazıp gerçekleştirmeye çalışayım diyerek hemen oturdum bilgisayarın başına. İşte diyorum neler yapacaklarımı. Az aşağıda.

7 Eylül Pazar: Mim akşam üzeri geldiğinden bugün kısa bir organizasyonla geçirilicek. Eş, dost, akraba ile helalleşilecek. Çay, kahve bahane, sohbet edilecek. Bütün gece sürer bu. Yalnız kalınca terasa çıkılıp yıldızlar seyredilecek. Bir daha göremem belki. Aslında sabahtan olsa -gerçi hayli erken gelmiş mim, yeni farkettim- Nâzım'ın Bugün Pazar şiiri eşliğinde çimlere uzanmayı da isterdim. İnsanoğlu ne doyumsuz varlık, değil mi?

8 Eylül Pazartesi: Sokaklara vuracağım kendimi. Yapmak isteyip de yapamadığım şeyleri yapmaya. Mesela ayakkabı giymekten zerre hazzetmem. Ayakkabısız dolaşacağım Kordon'da. Yerler çimen zaten. Akşama da ay ışığı altında şarap içerim. Ohh, mis. Zaten çimenlerde komün ruhu sürüp gitmekte öğrenciler arasında. Sabaha kadar sohbet ederiz. Benim de söyleyeceklerim var tadında bir sohbet olur bu. Sahi ilk günden itibaren uyanık kalmak için ilaç alacağımı söylemedim, değil mi? Söyleyeyim hemen. Bu mimi yazarken ilaç aldım. Dört gün idare eder dedi eczacı.

9 Eylül Salı: Evlilik günüm. Yıldırım nikahı olur mu acaba? Olmazsa da kaçarım sevgilimle. Aslında dünya yok olacaksa bu günün anlamı da olmayacak. Yani başkaları için. Ama bizim için olacak. Nerede kalmıştık. Evlendim efendim. Asansör'de yemek yemeden ölmek istemem. Aşağıdaki manzaraya karşı akşam yemeği.

Yemekten sonra deniz kenarında bir yere gideceğim ama neresi bilmiyorum. O kısma birazdan geleceğim.

10 Eylül Çarşamba: Datça'dayım. Bir ağacın altında. Denizi izliyorum. Yanımda bitanem. Karşımdaki manzara işte şu:

Biraz daha oturduktan sonra gezmeye başlıyoruz. Tam olarak nereye gittiğimizi bilmeden. Aslında gittiğimiz yerin önemi de yok. Bugün Dünya'nın son günü. Garip bir şekilde yorulmuyoruz yürümekten. Bakınız akşamı ettik.

Bu tepede bir ağaç buluyoruz derken. Gün bitmek üzere. Yogunluk belirtileri başladı. Hem eczacının ilacı da etkisini yitiriyor. Sarılıp derin bir uykuya dalarken güneş de batıyor ufuktan. Sadece bizim için değil.

İşte böyle efendim. İlginç bir senaryo olur bunlardan. Yalnız hafiften bir korku var içimde, bu kadar bahsedildikten sonra. Önce bilgilendirme.
Söz konusu deneyin yapılacağı Avrupa Nükleer Araştırmalar Merkezi resmi sayfası için buraya, Atlas Deneyi resmi sayfası için buraya, Atlas Deneyi hakkında, geçtiğimiz kasım ayında uçak kazasında kaybettiğimiz bilim insanımız Engin Arık'ın hazırladığı sunum için buraya bakabilirsiniz.

Şimdi sıra gelenksel mimleme töreninde. Sevgili 7.Oda, Abi, Rippin Corpse ve Başak Esin; siz ne yapardınız önümüzdeki dört gün son dört gününüz olsa?