Son Eklenenler

20 Şubat 2012

Her Zaman, Bazen

Her zaman korkarım, bir insanı üzmekten. Olmadık zamanlarda, olmadık yerlerde aklıma gelir; üzdüklerim, sonunda üzüldüklerim.
Bazen, ağlarım. Sadece yaptıklarım için değil, yap(a)madıklarım için de!
Bazen, tamam derim. Tamam, bitti bu iş. Buraya kadar.
Her zaman umut ederim. Çöl sıcağında gölgesiz, karanlığında gecenin; sokakta, soğuğunda terk edilmiş bir binanın.
"... umutsuz yaşanmıyor."

İşte şimdi bu satırları karalıyorum. Üzdüm. Ağladım. Tamam dedim. İşte şimdi umut etme vaktidir.

Bugün bir başlangıç olsun bundan sonraki hayata. Güzel günleri umut etmek günü, tıpkı bir güzelin doğum günü gibi.

5 yorum:

seyabb dedi ki...

En zor durumlardan sıyrılanlar umut etmenin gücüyle aydınlığa kavuşuyorlar.

gUnLuGuM-gOkCe dedi ki...

Her şey umut etmekle başladı,
İnanmakla büyüdü,
SEVGİYLE Yaşıyor...

masalcigeldi dedi ki...

yeni bir bebek doğuruyorum içimde.. neşeye mutluğua koşacak.. 40 güne hayattan öğrenmesi gereken herşeyi öğrenecek.. ama ben bimiyorum ki öğreteyim; O kendi başaracak...
www.40gun.blogspot.com

a. dedi ki...

uzun zamandır yazmıyormuşsun, geri dön çağrısı bu.

TTK (Tuyu) dedi ki...

"En son umut ölür" der Ruslar...

Yorum Gönder