Uğurlar Olsun...

Nereden söze başlayacağımı bilemiyorum dostlar. 15 yıl önceydi. Karla kaplı bir sokakta muazzam bir kalabalık. Herkes bir yerlere koşturuyordu. Beyaz ekrandan yansıyanlar bunlar. O zaman da insanların elindeki çalı süpürgelerine hayret etmiştim. Çalı süpürgesi gördüğümde hep o kare gelir gözümün önüne.
Sonra birden sahne 19 Ocak 2007'ye geldi. Yine bir gazeteci. Yine kirli bir oyun. Derin Devlet'in kendini savunma içgüdüsü mü diyelim yoksa?
Sabahattin Ali'den başlamak üzere, krolonojik sıra olmadan sayalım isterseniz:
Doğan Öz, Abdi İpekçi, Akın Özdemir, Necdet Bulut, Ümit Doğanay, Cavit Orhan Tütengil, Cevat Yurdakul, Bahriye Üçok, Muammer Aksoy, Bedrettin Cömert, Kemal Türkler, Turan Dursun, Onat Kutlar, Ahmet Taner Kışlalı, Necip Hablemitoğlu, Hrant Dink.
Atladıklarım varsa kusura bakmayın. Yorumlarınızla hatırlatırsınız.
Şimdi elimde yaşı benimle bir olan kitap: Uğur Mumcu - Tüfek İcad Oldu...

Bu kitabı bugün ülke yönetiminde olan herkese okutmak isterim. Gerçi Nutuk da okunacaklar listesinde ilk sırada ya. Önemli olan okuduğunu anlamak. Duygularımı aktarayım hemen.

Uğur Ağabey,
Gittin bir bilinmeze aniden. Kalleşçe bir tuzakla. Oysa seninle gazetecilik konusunda çalışmak istiyordum. Hatta belki de hukuk okurdum üniversitede. Olmadı.
Şimdi olanları olanca titizliğinle izliyorsun değil mi Uğur Ağabey? Halkım da saçma sapan televizyon programlarını izliyor, umarsızca. Gözyaşlarımı da görüyor musun Uğur Ağabey? Gözyaşlarım kırmızı akıyor Uğur Ağabey. Yüreğimin kanı gözlerimden akıyor. Tutamıyorum işte, kızma bana n'olur. Seni koruyamadık. Kızma bize n'olur. Hep gülümse o gülen gözlerinle. Hep yaptığın gibi gül hayata. Unutma bizi Uğur Ağabey. Birileri seni unutmuş olsa bile...

Güncelleme: Aşağıdaki yorumlarda Sevgili Hep'in verdiği adres ya benden kaynaklı ya da siteden kaynaklı bir sebepten dolayı açılmıyor. Siteye bu linkten erişebilirsiniz.