Geçici Durum

Uzunca bir zamandır yazmadım/yazamadım. Ama endişelenmeyin, okumaya devam ediyorum çevre blogları. Hatta sadece okumakla kalmayıp yorumlarımı da bırakıyorum. Gelgelelim, iki satır yazmak için ellerim tuşların üstüne doğru gittiğinde bir türlü dokunamıyorlar. Niçin kendimi bu kadar sıktığımı anlayabilmiş değilim. Bu yazıyı da bu konuyu düşünürken uygulamaya da geçirebilir miyim diye yazmaya başladım.
Sunum yaptığım günden beri özellikle okuduklarım o kadar etkiledi ki beni, think twice, post once söylemini enine boyuna düşünmekten kurtulamadım. Kurtulmayı da istemem abartmamak kaydıyla. Bu konuyu yazının sonuna bırakıp içimden geldiği gibi karalamayı sürdüreyim en iyisi.
Ne diyordum, bu yazamama hali ne kadar sürecek? Bitmesi için böyle iç sesli yazılar yazmaya devam edebilirim. Tam da bir önceki cümleyi yazarken deja vu oldu galiba, ben bu anı daha önce yaşamıştım. Yaşamamış da olabilirim. Yanılmıyor da.
Aklıma gelen çeşitli yollardan biri de kendime haftanın belli günlerini ayırmak ve o günlerde yazı yazmak. Nedense bunun beni sınırlandıracağı hissine kapıldım ve bundan vazgeçtim şu anda. (O anın üstünden bir saat geçti. Yine dağıldı dikkatim farklı farklı yerlere.) Şimdilik bu kadar deyip bırakayım. Zira sabah erken kalkmam gerekli ve çok uykusuzum. Sonra görüşmek üzere.